آیا با قلب روحتون آشنا هستید؟
به نظر شما روح هم قلب داره یا قلب صرفا برای جسم تعریف میشه؟
فکر میکنید روح ما برای زنده موندن نیاز به یک مکانیسم خاص داره؟
اصلا با روحتون در ارتباط هستید؟
امروز قراره در مورد قلب روح و راهکارهایی برای قوی شدنش با هم صحبت کنیم.
قلبِ روح، چی هست؟
دوست خوبم سلام داشتم به این فکر میکردم که من باید در مورد چی بنویسم؟ یهو یاد یه جمله ای افتاده که تو ننویس اجازه بده خدا بنویسه…
که همون موقع یه تفسیر در مورد شکرگزاری یادم اومد که درموردش با یک روح بزرگ صحبت کردیم. این مقاله در مورد اون تفسیره.
تا حالا فکر کردین که چرا در مورد شکرگزاری تا این اندازه توصیه شده؟ چرا در اسلام در تمام ادیان توصیه بسیار موکدی به شکرگزاری شده؟
چرا خدا میگه از ناشکرها بگیرید و به شکرگزاران بدهید؟
بنده خودم هیچ وقت دستوری رو تا از نظر علمی که خودم در نظر دارم بهم ثابت نشه انجام نمیدم. و چون از بچگی هر وقت خندیدیم بهمون گفتن که نخند که ممکنه بعدش گریه کنی و اتفاق بدی بیفته، همیشه این در ذهنم بود که خوب اگه من شکرگزار باشم هم باعث شادی من میشه و در این حالت ممکنه که اتفاق منفی در زندگی من بیفته. پس من شکرگزار نبودم.
سال هاست دارم تمرین میکنم شکرگزار باشم اما خوب تغییر کردن یک انسان یعنی ترک اعتیاد 100 تریلیون سلول زنده که من مریم عباسی رو تشکیل داده. خیلی از ماها عملا ناشکر هستیم اما ذهنمون خیلی راحت گولمون میزنه که ما شکرگزاریم…
حالا از همه این موارد بگذریم برسیم به اصل مطلب،
من به این نتیجه رسیدم که
شکرگزاری قلب روحه. یعنی همونطور که اگه قلب یک انسان از کار بیفته قطعا و یقینا اون جسم از کار خواهد افتاد، در صورتی که شکرگزاری یک روح قطع بشه، مرگ اون روح قطعی خواهد بود. چون زمانی که ناشکر باشیم نعمت ها که مثل خون در رگ های انسان هستند در زندگی ما جریان پیدا نخواهند کرد و در این حالته که روح حیات خودش رو از دست خواهد داد. با این که روح یک موجود ازلی و ابدی هست اما اگه شکرگزاری ازش گرفته بشه ایمان داشته باشید که میمیره. روح برای یک لذت و تجربه شادی روی زمینه و اگه شکرگزار نباشیم این لذت و شادی از روح گرفته خواهد شد.
شکرگزاری، پمپاژ نعمت ها…
شاید با خوندن این مقاله بگین بنده خدا مریم عباسی سرش کجا خورد که به اینجا رسید؟
اما باور کنید که ما خواب هستیم، ما در یک توهم خوب بودن و این که دیگران دارن به ما ظلم میکنن گیر افتادیم و نمیدونیم که خودمون در حال ظلم کردن به خودمون هستیم. همونطور که زمانی که حضرت یونس در دل نهنگ ( اشاره به هر موقعیت سخت) به خداوند عرض کرد که خدایا لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین… خدایا هیچ کسی جز خودم به من ظلم نکرده. خداوند او رو نجات داد.
حالا این موضوع چه ارتباطی به شکرگزاری داره. دوست خوبم همین الان به جسم خودت نگاه کن و ببین اگه چشم نداشته باشی
گوش
پا
دست
قلب سالم
کبد کلیه
ریه
مغز
نای
مری و …
زندگیت تا چه اندازه با مشکل مواجه خواهد شد؟ و بعد با خودت صادقانه بنویس که چه قدر این نعمت ها رو دیدی؟ که توقع نعمت جدید هم داری و مدام در نقش یه طلبکار در این هستی ظاهر میشی؟ که من فلان چیز رو میخواستم خدا نداد…

آیا به اندازه کافی شکرگزار هستی؟
خدا نداد یا خودت با ناشکری از خودت دریغش کردی؟
زمانی که من شکرگزاری میکنم در واقع دارم به قلب روحم این انرژی رو میدم که نعمت ها رو در زندگیم پمپاژ کنه. شکرگزاری قلب روح من و شماست. ایمان داشته باشید که بدون شکرگزاری قلب روح، زندگی از جریان خواهد ایستاد.
شایدم بگی نه من بدون شکرگزاری هم میتونم نعمت ها رو جذب کنم. محاله….
براتون مینویسم و امضا میکنم که محاله بدون شکرگزاری بتونی سیل نعمت ها رو وارد زندگی خودت کنی چون این جهان بر اساس قوانین اداره میشه نه بر اساس تاس انداختن.
میتونی تست کنی از امروز به مدت 40 روز هر روز شکرگزاری کنی و ببینی که نعمت ها چطور به سمتت پرواز میکنن نه این که سرازیر بشن بلکه پرواز میکنن و حتی میتونی با ناشکری روح نازنین و عظمیت رو بکشی…
این که در قرآن میگه بعضی ها بعد از مرگ میگن ظلمت نفسی خدایا من به خودم ظلم کردم، مربوط به کدوم خوده؟ تا حالا فکر کردین؟
ما که بدنمون رو خیلی خوب ازش مراقبت میکنیم، لباس زیبا میپوشیم تمام تلاشمون اینه که هر روز بهش رسیدگی کنیم. سرما که میخوریم زود میریم دکتر
پس کدوم خوده که بهش ظلم شده؟ بله درسته
ثبت ديدگاه